خداوند آدمها را تنها آفرید تا وقتی که تنهایی عزیزترین کسانشان را میبینند بیشتر تنها شوند.و وقتی تنهائیشان را تقسیم می کنند بازهم بیشتر از پیش.
شاید سهم ما تنهاها از سیبی که حضرت آدم در بهشت خورده خیلی بیشتر از آدمهایی باشه که توی این دنیا غرق شدهاند و فقط لذت میبرند. اونهایی که این دنیا براشون بهشته با مایی که با شنیدن حتی یه دروغ ـ حالا اگه این یه دروغ از کسی باشه که... ـ حالمون به اندازه همهی دنیا گرفته میشه.
سلام نبی خان
ممنون از حضورت و نظر پر مهرت
اینجور که پیداست تازه شروع کردی
امیدوارم توام موفق باشی